Το σύγγραµµα του Αθηναίου ∆ειπνοσοφισταί συντάχθηκε κατά τον 3ο µ.Χ. αιώνα ως αφήγηση όσων ειπώθηκαν σε ένα φανταστικό συμπόσιο, στο οποίο παρακάθισαν καλλιτέχνες, µουσικοί, φιλόσοφοι, νοµοµαθείς, ρήτορες, γιατροί. Οι δειπνοσοφιστές αυτοί ανταλλάσουν γνώµες και πληροφορίες επί παντός επιστητού και τις σχολιάζουν. Αρκεί να επισηµανθεί ότι στο έργο αυτό αναφέρονται πάνω από 700 συγγραφείς και µνηµονεύονται 1.500 έργα, τα περισσότερα από τα οποία είναι σήµερα οριστικά χαµένα. Για να κατανοήσουµε την έκταση των γνώσεων και του υλικού που διέθετε ο Αθήναιος, αρκεί να τονίσουµε ότι γνώριζε 800 έργα της Μέσης Κωµωδίας.

Η πρώτη έκδοση των ∆ειπνοσοφιστών κυκλοφόρησε από το εργαστήρι του µεγάλου φιλέλληνα τυπογράφου Άλδου Μανούτιου, στη Βενετία, το 1514, µε την επιµέλεια του σηµαντικότερου φιλολόγου της Αναγέννησης, του Μάρκου Μουσούρου. Η έκδοση κέντρισε το ενδιαφέρον των λογίων της Αναγέννησης, όπως µαρτυρούν οι επανεκδόσεις του, µεταξύ των οποίων η αναφερόµενη εδώ, που συνοδεύεται από τη λατινική µετάφραση του σπουδαίου φιλολόγου Ισαάκ Καζαουµπόν, και τυπώθηκε στη Λυόν της Γαλλίας το 1657.